Rider EAP – przygoda na Linuxie

Wczoraj dostałam wreszcie email z zaproszeniem do EAP nowego projektu JetBrains przeznaczonego dla programistów .NET, jakim jest Rider. Jest to nowe środowisko IDE stworzone przez autorów uwielbianego przez dotnetowców ReSharpera a także wielu innych profesjonalnych IDE jak IntelliJ IDEA, PHPStorm czy PyCharm. Byłam zatem niezwykle ciekawa, jakie możliwości przyniesie ze sobą to środowisko i czy będzie miało ambicję zastąpić Visual Studio. Co więcej – interesowała mnie możliwość tworzenia aplikacji dotnetowych na Linuxie z użyciem czegoś innego niż Mono Develop.

Dziś więc “odbyłam przejażdżkę” po raz pierwszy. W opisie środowiska jest zapis: “It runs on Windows and Mac OS X (Linux support is on the way).”, ale w mailu dostałam link również do wersji Linuxowej, dlatego też postanowiłam zobaczyć jak się te sprawy z Linuxem mają.

Zatem jak to wyglądało:

Rozpakowanie paczki i uruchomienie. Wszystko zgodnie z krokami opisanymi w pliku Install-Linux-tar.txt znajdującym się w katalogu głównym rozpakowanej aplikacji.

Pierwsze uruchomienie wita nas standardowym ekranem znanym z innych produktów JetBrains, na którym możemy wybrać import ustawień z poprzednich wersji danego IDE, jeśli takowe mamy zainstalowane.

Kolejnym ekranem jest “Set UI Theme”, więc już na starcie mogłam wybrać moją ulubioną skórkę czyli Darculę.

Rider - Skórka IDE

W Windowsie do wyboru są tylko dwie skórki – IntelliJ i Darcula.

Następnie podobnie jak, gdy instalujemy ReSharpera, możemy wybrać Schemat klawiatury jaki nam pasuje. W moim przypadku jest to Visual Studio.

Rider - Schemat klawiatury

W Windowsie z kolei nie ma opcji “ReSharper” jeśli dobrze pamiętam.

Kolejny krok to utworzenie skrótu w menu aplikacji.

Rider - Utworzenie skrótu do aplikacji

Następnie możemy utworzyć skrypt uruchomieniowy.

Rider - Skrypt uruchomieniowy

Ostatnim ekranem jest ekran z informacją o kolejnych krokach jakie możemy podjąć po instalacji Ridera – czyli przejrzeć screencasty i przewodniki, dowiedzieć się jakie są “Known Issues” a także zgłosić jakieś własne za pomocą “Rider Issue Tracker”.

Rider - Następne kroki

Wszystkie ustawienia jakich dokonujemy w tych wstępnych krokach możemy oczywiście zmienić w dowolnym momencie podczas używania aplikacji.

Po tych wszystkich krokach nie pozostaje nic innego jak kliknąć “Start using Rider” i zobaczyć co ciekawego dostarczył nam producent najlepszej wtyczki do VS ever. Zatem wybieramy “New project” i do dzieła!

Wybór mnie troszkę rozczarował, bo jednak jest tylko możliwość utworzenia biblioteki (dll), aplikacji konsolowej, biblioteki DNX oraz aplikacji konsolowej DNX. Mam nadzieję, że z czasem dojdzie też możliwość tworzenia aplikacji internetowych. Na swój pierwszy projekt wybieram więc “Console Application”.

Rider - Wybór typu projektu

Jeszcze tylko wybór nazwy projektu i “Finish”!

Mam więc moją pierwszą Riderową aplikację konsolową i chciałabym ją uruchomić, ale… nie tak prędko!

Rider - Project

Na powyższym zrzucie ekranu (w pełnej wielkości jest dostępny po kliknięciu) w prawym górnym rogu widać szczegóły środowiska uruchomieniowego, którym obecnie u mnie jest Mono 3.2.8, jednak wcześniej było tutaj pusto. Niestety nie udało mi się usunąć tego środowiska z konfiguracji za pomocą dostępnych opcji, więc trzeba mi uwierzyć na słowo;) Zresztą usuwanie go napawało mnie obawą, że skończę w totalnym impasie jak to miało miejsce wcześniej.

Mianowicie, gdy pierwszy raz uruchomiłam IDE, stworzyłam projekt i chciałam wybrać środowisko uruchomieniowe okazało się, iż mimo, że co dopiero zainstalowałam mono IDE go nie widzi. Nic to, przecież mogę sama wybrać odpowiedni folder, ale okazało się, że to nie taka prosta sprawa. Próbowałam wiele razy i albo dostawałam komunikat, że ścieżka do pliku jest nieprawidłowa, bo go tam nie ma albo kompletnie nic się nie działo – zgaduję, że tak było wtedy, gdy podawałam poprawną ścieżkę. Nie pomagał restart środowiska. Ponieważ jednak potrzebowałam coś zrobić na Windowsie i zrestartowałam komputer, po powrocie na Linuxa okazało się, że Mono pięknie wskoczyło na miejsce w konfiguracji samo. (Dziś dużo rzeczy u mnie samo się dzieje, patrz poprzedni wpis).

Obecnie mój ekran konfiguracji środowiska uruchomieniowego, dostępny po kliknięciu w opcję “Configure runtimes” (druga opcja od lewej w prawym górnym rogu – u mnie to już konkretna wersja Mono) wygląda tak:

Rider - Mono

Aplikacja uruchomiła się bez problemu, co zresztą widać na wcześniejszym ekranie – w dolnej części okna widać konsolę a w niej tekst znajdujący się w argumencie do metody Console.WriteLine.

Na ten moment po krótkiej chwili spędzonej z Riderem mogę powiedzieć, że póki co jest prosty, ale działa stabilnie. Jestem bardzo ciekawa w którą stronę to pójdzie i jak duże uznanie to środowisko zyska wśród społeczności. Pewnie jeszcze do niego wrócę, gdy znajdę więcej czasu.

You might also like