Programistka – Iwona Kubowicz

Scala

Data

React

Trzy pozostałe części w formie popołudniowo-wieczornych Meetupów – 17 kwietnia.

Cloud

Frontend

Informacje ogólne

Kod zniżkowy

Konkurs – tylko dla dziewczyn!

Wiele razy opisywałam dość szczegółowo różne konferencje – artykuły możecie znaleźć tutaj 

Tym razem jednak chciałabym napisać raczej o tym, co jest fajnego w konferencjach, dlaczego warto na nie chodzić a wszystko to pod wpływem ostatniej konferencji na której byłam – jednej z moich ulubionych czyli Boiling Frogs. Odbyła się ona już po raz trzeci we Wrocławiu. Cieszy mnie, iż udało mi się do tej pory być na wszystkich edycjach i przyznam, że z roku na rok jest tak samo dobrze. Bardzo lubię to wydarzenie, ponieważ mimo, iż gości wiele osób, to wszelkie organizacyjne problemy jak kolejki do rejestracji czy obiadu, tak powszechne na innych konferencjach, tutaj nie istnieją. Nie wiem jak organizatorzy to robią, ale wielkie, wielkie gratulacje tej świetnej organizacji!

Dlaczego warto przyjść na konferencję?

Prezentacje

Wymieniam to jako pierwsze, ale niekoniecznie najważniejsze, bo prawda jest taka, że chyba wszystkie konferencje wrzucają nagrania z prelekcji do internetu, więc tak naprawdę można uczestniczyć w konferencji, nie wychodząc z domu. WROC# ma nawet streaming w czasie rzeczywistym. Dlatego też niekoniecznie podstawowym powodem, by przyjść na konferencje muszą być prelekcje.

Ludzie

Nigdzie indziej nie spotkasz tak wielu ludzi szczerze zainteresowanych tym co robią, pasjonatów, którzy nie kończą pracy o 17.00 wraz zamknięciem drzwi od biura. Tutaj spotkasz ludzi, których cieszy to co robią, którzy chcą pogłębiać swoją wiedzę i zdobywać nową.

Chcesz wreszcie spotkać osoby, do tej pory znane Ci tylko z blogów czy nagrań video w internecie, poznać je bliżej, dowiedzieć się jak pracują?
Nie ma lepszego miejsca niż konferencja. Czy to w trakcie jej trwania czy w czasie imprezy „po”, tzw „after party” możesz pogadać zarówno z prelegentami jak i uczestnikami konferencji. Tym samym możesz dowiedzieć się, co ich inspiruje, przybić piątkę czy choćby przywitać się w końcu z kimś, kogo do tej pory tylko podziwiałeś z daleka. A przy okazji – jeśli na przykład trochę onieśmiela Cię taki bezpośredni kontakt – masz szansę przekonać się, że te do tej pory podziwiane osoby są tak samo przystępne i przyjazne jak każdy inny człowiek.
I tak na tegorocznym Boiling Frogs można było na przykład pogadać ze starymi wyjadaczami scen konferencyjnych jak na przykład Jarek Pałka czy Kuba Kubryński. Można było też zainspirować się i wciągnąć w środowisko Open Source – zaczynając od prelekcji Marcina Zajkowskiego a kończąc na różnych ciekawych pomysłach, o których udało mi się usłyszeć, ale których zdradzić tutaj nie mogę, by nie psuć niespodzianki autorom tych pomysłów. A jeśli już mowa o Open Source, to konferencje są też świetnym miejscem na znalezienie ludzi do tworzenia z nami jakiegoś projektu, który siedzi nam w głowie od jakiegoś czasu.

Wreszcie, ponieważ jest to konferencja skupiona bardziej na rzemiośle niż konkretnych językach, możesz spotkać ludzi zajmujących się całkiem inną technologią niż Ty i również dzięki temu czegoś się nauczyć.

Praca

Konferencje mogą być też punktem startu do szukania nowej pracy, dużo ciekawszym i skuteczniejszym niż przeglądanie portali. Tutaj możesz porozmawiać z innymi programistami, który pracują w lepszych i gorszych firmach, więc informacje o tym jak wygląda praca w danym miejscu dostajesz z pierwszej ręki. Przy okazji możesz zawrzeć znajomość z kimś, kto poleci Cię do wymarzonej przez Ciebie firmy, gdy pojawi się wakat.

Na konferencjach nie brakuje też firm, które na swoich stanowiskach prezentują aktualne oferty pracy a ich przedstawiciele mogą opowiedzieć Ci o tym czym firma się zajmuje, możesz do woli zadawać pytania a wszystko to w atmosferze dużo mniej stresującej niż na rozmowie kwalifikacyjnej. Na dodatek jest duża szansa, że zostaniesz zapamiętany i kiedy przyślesz swoje CV, to nie będzie ono już kolejnym anonimowym dokumentem, ale będzie je pamiętał ktoś z kim rozmawiałeś. Na Boiling Frogs pojawiają się firmy działające w różnych dziedzinach, w różnych językach, często mniej znane ale nie mniej ciekawe. Zdecydowana większość ma swoje siedziby we Wrocławiu, ale nie brakuje też takich, które mimo stacjonarnej siedziby, oferują całkowitą pracę zdalną.

Gadżety

Jeśli lubisz ozdabiać swój laptop trofeami w postaci różnorakich naklejek a pod monitorem już nie mieszczą się gumowe kaczuszki, to konferencje są też najlepszym miejscem na zbieranie gadżetów. Nie brakuje ich na stanowiskach różnych firm, które pojawiają się by się zaprezentować i jak wyżej wspomniałam – mogą być dobrym miejscem do znalezienia ciekawej pracy. Często organizowane są na tych stanowiskach również konkursy, więc czasem z konferencji można wrócić z dronem, bądź jak to miało miejsce w tym roku na Boiling Frogs – gigantyczną gumową kaczuszką:)

A co Wy myślicie o konferencjach?

Tydzień temu (7 października 2017) odbyła się już po raz trzeci konferencja programistyczna Programistok. Ja z kolei miałam okazję uczestniczyć w niej po raz drugi. Przyznam że poziom z zeszłego roku został utrzymany w stu procentach a nawet przekroczony. Jak można się domyślić z filmu promującego tegoroczną edycję (dostępny poniżej) tym razem tematem wiodącym była wieś. I tak identyfikatory zawieszone były na konopnych sznurkach a w ramach prezentów w torbie znalazła się m.in. podkładka pod myszkę w postaci dywanika, który pasowałby również na…ścianę oraz skarpety, żeby słoma w butach zbytnio nie uwierała.

Na konferencję jak zwykle składały się 3 części: before, konferencja właściwa i after:) Before odbył się w Klubie 18 Białostockiego Pułku Rozpoznawczego. Zatem miejscówka przednia i zapewne nikt z nas by do niej w innych warunkach nie zawitał. Imprezę zaczynały trzy prezentacje uprzednio zgłoszone przez uczestników konferencji. Później natomiast można było zwyczajnie sobie pogadać ze znajomymi i nieznajomymi.
Podejrzanym zbiegiem okoliczności tuż obok – na stadionie piłkarskim odbywał się pierwszy białostocki festiwal piwa Beerstok. Tak więc po skończonym beforze można było tam zajrzeć i wypić jeszcze jakieś dobre piwo z któregoś z 19 obecnych tam browarów rzemieślniczych.

Jednak wszystko z umiarem, bo już o 8.30 w sobotę zaczynała się rejestracja uczestników lub (dla tych, którzy zarejestrowali się podczas imprezy before) odbiór torby z „dodatkami”. Tym razem liczba uczestników przekroczyła 400 osób, więc w odróżnieniu od poprzedniego roku trzeba było przyjechać wcześniej i nieco nastać się w kolejce. No ale cóż – to jednak norma na konferencjach:) Ma to swój urok, bo od razu można nawiązać jakieś kontakty, gdy człowiek się w kolejce nudzi.

Ścieżka podobnie jak w zeszłym roku była jedna, co mi się osobiście bardzo podoba, ponieważ nie muszę podejmować skomplikowanych decyzji o tym na co w danym momencie pójść. Konferencję otwierała oczywiście piosenka z teledysku promującego (wspomnianego wyżej) a zaraz po niej nastąpiły znakomite prelekcje:
– Andrzej Rusewicz podzielił się z nami bogatymi doświadczeniami z tak topowych firm jak 3DO (no kto nie zna Heroes of Might and Magic III?), Electronic Art, Microsoft czy Google. A na celu miał przekazanie nam swojej wizji na temat sposobów podniesienia wydajności zespołu.
– Agata Malec-Sromek przybliżyła nam dziedziczenie w JavaScript.
– Mirek Burnejko (z pewnością znany wielu z Was ze swojego codziennego vloga) opowiedział nam o chmurach porównując ze sobą Amazon i Azure.
– Adam Sitnik podzielił się z nami doświadczeniami z przygody z Open Source, którą zaczął jakiś czas temu. Umożliwiła mu ona m.in. nawiązanie kontaktu z ludźmi, których do tej pory tylko podziwiał a teraz miał możliwość pracować z nimi ramię w ramię oraz wnosić coś do tego z czego do tej pory tylko biernie korzystał.
– Na koniec Sławek Sobótka przedstawił bardzo ciekawą prezentację na temat pytań jakie najczęściej pojawiają się w pracy programistów DDD, ale nie tylko – bo wiele z nich dotyczy również innych architektur.

W międzyczasie po przerwie obiadowej miał miejsce godzinny blok Lightning Talk, w czasie którego każdy mógł zaprezentować jakąś ideę w 5 minut. I tak pojawiły się znakomicie opracowane krótkie prelekcje z dopracowanymi slajdami jak i totalne improwizacje. Miałam przyjemność również wygłosić swoją krótką prezentację na temat syndromu oszusta (impostor syndrome).

Z kolei na zakończenie konferencji odbył się panel dyskusyjny do którego zaproszono Sławka Sobótkę, Andrzeja Krzywdę oraz Adama Sitnika. Można było troszkę podyskutować i pozadawać pytania.

Ostatnia część czyli After miał miejsce w Zmianie Klimatu, gdzie mieliśmy wydzieloną dla nasz część sali, w której można było porozmawiać i coś przekąsić. Niestety jak zwykle z biegiem czasu zrobiło się bardzo głośno i po całowieczornych rozmowach miałam zdarte gardło. No ale warto było oczywiście;) Bo gdzie fajniejszych ludzi można spotkać jak nie co roku na konfie w Białymstoku:)

A tak poważnie to powtórzę to co pisałam rok temu – polecam serdecznie! Może się wydawać, że to daleko, że nie po drodze, że niby tylko jedna ścieżka, ale jednak jest klimat, jest inaczej niż na innych konferencjach, jest mniej masowo, bardziej kameralnie. Długo się jedzie – a i owszem, z Krakowa ponad 6h i to tylko, gdy uda się przez Warszawę przejechać bez korków. Ale podobno niedługo kończą drogę Warszawa – Białystok więc powinno być krócej. Tak więc – do zobaczenia w przyszłym roku!